IPTables

iptables, uzun yıllar boyunca Linux çekirdeğinin netfilter altyapısı için standart kullanıcı alanı (user-space) güvenlik duvarı yönetim aracı olmuştur. Paket filtreleme, NAT (Network Address Translation) ve paket manipülasyonu için kurallar tanımlamaya olanak tanır.

Modern Alternatifler: Günümüzde iptables'ın yerini büyük ölçüde daha modern ve esnek olan nftables almaktadır. Çoğu yeni dağıtım nftables'ı varsayılan olarak kullanır, ancak geriye dönük uyumluluk için iptables komutlarını nftables'a çeviren bir katman (iptables-nft) sağlayabilirler. Ayrıca, firewalld ve ufw gibi daha kullanıcı dostu ön uç (front-end) araçlar, arka planda iptables veya nftables kullanarak güvenlik duvarı yönetimini basitleştirir.

Bu bölümde iptables'ın temel kavramları ve kullanımı, özellikle eski sistemlerle karşılaşıldığında veya düşük seviyeli kontrol gerektiğinde anlaşılması amacıyla ele alınacaktır. Yeni sistemlerde genellikle firewalld veya ufw kullanmak daha pratiktir.

Temel Kavramlar

iptables kuralları, tablolar (tables) içinde gruplanmış zincirler (chains) üzerine eklenir. Bir paket çekirdeğe girdiğinde veya çekirdekten çıktığında, ilgili tablolardaki zincirlerden sırayla geçer ve eşleştiği ilk kurala göre işlem görür.

• Tablolar (Tables): Farklı türdeki paket işleme görevleri için kullanılırlar. En yaygın tablolar şunlardır:

  • filter: Varsayılan tablodur ve paket filtreleme (izin verme/engelleme) için kullanılır. En sık kullanılan tablodur.

  • nat: Ağ Adresi Çevirisi (NAT) için kullanılır (örn. kaynak veya hedef IP/port değiştirme, masquerading).

  • mangle: Paket başlıklarını değiştirmek gibi özel paket manipülasyonları için kullanılır.

  • raw: Bağlantı izleme (connection tracking) mekanizmasından önce paketlere müdahale etmek için kullanılır.

• Zincirler (Chains): Belirli bir noktada paketlerin geçtiği sıralı kurallar listesidir. Her tabloda önceden tanımlanmış zincirler bulunur:

  • filter Tablosu Zincirleri:

    • INPUT: Sunucunun kendisine gelen paketler için.

    • OUTPUT: Sunucunun kendisinden çıkan paketler için.

    • FORWARD: Sunucunun üzerinden geçip başka bir hedefe yönlendirilen paketler için (router/firewall olarak çalışıyorsa).

  • nat Tablosu Zincirleri:

    • PREROUTING: Paketler sisteme girdikten hemen sonra, yönlendirme kararı verilmeden önce (genellikle DNAT için).

    • POSTROUTING: Paketler sistemden çıkmadan hemen önce (genellikle SNAT/Masquerade için).

    • OUTPUT: Yerel olarak oluşturulan paketlerin hedef adresi değiştirilecekse.

• Kurallar (Rules): Bir zincir içindeki her bir kural, belirli kriterlere (kaynak/hedef IP, port, protokol vb.) uyan paketleri tanımlar ve bu paketlere ne yapılacağını belirten bir hedef (target) içerir.

• Hedefler (Targets): Bir kural eşleştiğinde pakete ne olacağını belirtir:

  • ACCEPT: Paketin geçmesine izin verilir.

  • DROP: Paket sessizce düşürülür (kaynağa bilgi gönderilmez).

  • REJECT: Paket engellenir ve kaynağa bir hata mesajı (örn. ICMP "port unreachable") gönderilir.

  • LOG: Paket hakkında log kaydı oluşturulur (genellikle ACCEPT, DROP veya REJECT'ten önce kullanılır).

  • MASQUERADE: (Sadece nat tablosu, POSTROUTING zinciri) Kaynak IP adresini, paketin çıktığı arayüzün IP adresiyle değiştirir (dinamik IP'ler için SNAT).

  • DNAT: (Sadece nat tablosu, PREROUTING/OUTPUT zincirleri) Hedef IP adresini/portunu değiştirir (port yönlendirme).

  • SNAT: (Sadece nat tablosu, POSTROUTING/INPUT zincirleri) Kaynak IP adresini/portunu değiştirir (statik IP'ler için).

  • Kullanıcı Tanımlı Zincirler: Kuralları gruplamak için kendi zincirlerinizi oluşturup bunlara atlayabilirsiniz.

iptables Komutu

Kuralları yönetmek için iptables komutu kullanılır (sudo yetkisi gereklidir).

• Tablo Belirtme: -t <tablo_adı> (örn. -t nat). Belirtilmezse varsayılan olarak filter tablosu kullanılır.

• Zincirleri Listeleme: -L [zincir_adı] (örn. iptables -L INPUT). -v (verbose) ve -n (numeric) seçenekleri daha fazla detay gösterir.

  sudo iptables -L -v -n

• Kural Ekleme: -A <zincir> (append - sona ekler), -I <zincir> [kural_no] (insert - başa veya belirtilen sıraya ekler).

• Kural Silme: -D <zincir> <kural_no> (numarasına göre siler), -D <zincir> <kural_tanımı> (tanımına göre siler).

• Zinciri Boşaltma: -F [zincir_adı] (flush - zincirdeki tüm kuralları siler).

• Zincir Politikasını Ayarlama: -P <zincir> <hedef> (policy - zincirle eşleşen ama hiçbir kurala uymayan paketler için varsayılan hedefi belirler, örn. iptables -P INPUT DROP).

• Kural Kriterleri:

  • -s <kaynak_ip/ağ>: Kaynak adres.

  • -d <hedef_ip/ağ>: Hedef adres.

  • -p <protokol>: Protokol (tcp, udp, icmp vb.).

  • -i <arayüz>: Gelen arayüz.

  • -o <arayüz>: Giden arayüz.

  • --sport <port>: Kaynak port (protokol tcp veya udp ise).

  • --dport <port>: Hedef port (protokol tcp veya udp ise).

  • -m <modül>: Ek eşleştirme modüllerini kullanır (örn. -m state --state ESTABLISHED,RELATED).

• Hedef Belirtme: -j <hedef> (jump - örn. -j ACCEPT, -j DROP).

Bu bölümdeki diğer dosyalar, temel izinlerin nasıl ayarlanacağı ve IP/port engellemenin nasıl yapılacağı konusunda örnekler sunacaktır. iptables kurallarını kalıcı hale getirmek için genellikle iptables-save ve iptables-restore komutları veya dağıtıma özgü servisler (iptables-persistent vb.) kullanılır.